Wracamy na świeta!!!

Yay!

Na pożegnanie parę fotek z folklorem lotniskowym w Seulu

Zakrzywiony ekran LG podwieszany pod sufitem lotniska

Plaga Chińczyków przepakowujących wszystkie zakupy z duty free

No i nasza ulubiona linia:)

Panie na prawo...

Mamy tu taką klikę dobrych znajomych: „oni” to nauczyciele angielskiego z UK/Szkocji/USA, „one” to ich dziewczyny/żony Koreanki. Jak się spotykamy cała ekipa w restauracji, to dziewczyny inicjują od razu podział na stół chłopców i stół dziewczyn i niestety mi przypada miejsce w grupie dziewczęcej:/ Oznacza to, że przez 90% czasu one trajkoczą coś po koreańsku, a ja się tylko uśmiecham i patrze na cały teatrzyk. Mimo, że są to młode dziewczyny i maja zagranicznych facetów to w grupie od razu zachowują się po koreańsku. Czyli pełna hierarchia wg wieku i statusu matrymonialnego.

Najstarsza jest zamężna i jest aktualnie w zaawansowanej ciąży, wiec ona wie wszystko najlepiej i to ona dyryguje gdzie jaki talerz postawić na stole i ile yżu zamówić. Dwie są w podobnym wieku, ale jedna z nich jest zamężna, wiec ta druga mówi do niej „onni”, czyli „starsza siostro”. Najmłodsza w ogóle nie ma mocy decyzyjnej przy stole i nakłada sobie wszystko jako ostatnia. Ale jak zakrztusiła, to wszystkie rzuciły się jej na pomoc, bo przecież starsze „siostry” dbają o swoje młodsze „siostry”.

Co mnie jeszcze szokuje... jak już trafia się ten moment, kiedy dziewczyny się orientują, że jestem przy stole i przerzucają się na angielski, to okazuje się, że one po tym angielsku tak bardzo średnio...

A ponowie nauczyciele angielskiego. No cóż, język miłości jest jednak uniwersalny!

Matka roku

Corka jednej asystentki dostala jakiegos paskudnego rota wirusa i trafila do szpitala. I co ta asystentka zrobila? Oczywiscie przyszla do pracy rozsiewac dalej tego wirusa, zamiast wspierac swoje 4-letnie dziecko (btw, jej maz pracuje na stale daleko poza Seulem...)

Najlepsze jest to, ze ona na serio nie ma nic do roboty w pracy, bo zostala zatrudniona na zastepstwo, ktore zasadniczo sie juz skonczylo. Czysto teoretycznie jej kontrakt powinien sie juz skonczyc, ale koreanskiego systemu HR nie pojmiesz.

W firmie mojego meza na ten przyklad nikt sie szczegolnie nie przejmowal, ze jego kontrakt sie konczy i trzeba go odnowic, bo inaczej wiza wygasa. Totalny luz. Juz wpadlismy w paranoje, ze chca go wyrzucic, ale w koncu sie skumalismy, ze kontrakty w Krei odnawiaja sie automatycznie i moj maz najwidoczniej wpisal sie w koreanski pejzaz, bo nie zreflektowali sie, ze w przypadku obcokrajowca ten proces powinien byc bardziej formalny...

Bułka przez bibułkę

Po tej misji w Azji powinnam dostać jakiś pas w ekwilibrystyce w ramach azjatyckiego zawiłego kontekstu kulturowego. Może nie od razu czarny, bo pewnie to wymaga poślubienia Azjaty, ale jakiś pas na pewno. Bo pasem pokręconej azjatyckiej mentalności dostaje po dupie codziennie.

Siedzę sobie dziś na spotkaniu z Koreańczykami i nieopatrznie zadałam pytanie menadżerowi zespołu, na które on odpowiedzi niestety nie znał. Niestety nikt z zespołu go nie wybronił, a że trochę go przyparłam do ściany, więc ten palnął totalną głupotę.

Jako, że ta informacja jest kluczowa dla mojego projektu, to muszę zapytać kogoś innego. Oczywiście w taki sposób, żeby ten pierwszy manager nie został skonfrontowany, bo utraci twarz. No to ustawiam spotkanie z innym managerem, który ma większą szansę znać się na temacie (niewiele większą, ale większą...) Oczywiście na osobności, a ten doprosił swojego dobrego kolegę - pierwszego managera. Great.

Wiłam się jak piskorz, żeby nie wyszło, że próbuje weryfikować to co mi powiedział pierwszy manager, ale było ciężko. Ten drugi manager nie wiedział o poprzednim spotkaniu i podał zupełnie inną wersję wydarzeń niż jego kolega, podając jeszcze konkretne dane na poparcie swoich tez. Pierwszy manager zrobił się cały czerwony z zakłopotania i złości. Myślę, że zajmie nam trochę odbudowanie relacji... Z Koreańczykiem 40+ jak z jajkiem.

Inna sytuacja z dzisiejszego dnia - tym razem z Japończykami.

Team globalny co miesiąc szykuje jeden raport dla Japończyków. Tym z kolei jedna rzecz w tym raporcie nie pasowała, więc zamiast to wyartykułować i poprosić team globalny o zmianę, to Ci postawili swój raport. No i mamy teraz 2 niemalże identyczne raporty. Oczywiście jest to totalnie nieefektywne.

Moją pierwszą ideą było zorganizowanie wideokonferencji z teamem globalnym i japońskim, żeby wybrać który chcemy kontynuować. Z czym tu się patyczkować! Mój mentor, Francuz żonaty z Japonką, doradził mi jednak, że to do niczego nie doprowadzi, bo team japoński w życiu nie wyartykułuje na głos, ze coś im się nie podoba w raporcie globalnym jak team globalny będzie w sali.

No, także jutro czeka mnie kolejne ćwiczenie gimnastyczne z naprowadzania Japończyka na wybór jednego z raportów w taki sposób, żeby nikt po drodze nie stracił twarzy i żeby nie było zero-jedynkowego porównywania obu raportów. Chyba pójdę po podwyżkę... albo do wariatkowa.

Zima panie!

A w grudniu przypominamy Polakom jak wygląda niebieskie niebo:

Niestety w tym roku bardzo narzekam, bo po zeszłym roku myślałam, że takie Madrid weather jest codziennie od października do Bożego Narodzenia, a tu psikus, bo tylko 4 dni w tygodniu.
Jak żyć?

Owoce

Już były posty jak to drogie są jabłka w Korei. Dolar za jabłko to generalnie przecena.
Ale, ale! W porównywalnych cenach są też mango, awokado, kiwi, ananasy, banany i marakuje, co już na serio jest promocją w porównaniu z Polską.
Wszystko dzięki bliskości Filipin i dobrych układach Korei z Nową Zelandią!
I wszystko pyszne, soczyste, dojrzewane na słońcu, a nie w pudełku.

 

Mało tego! W zimie Korea ciągnie również owoce morza z Rosji i Kanady.

Można żyć!

Rock star moment

Nie sądziłam nigdy, że moja praca sprawi kiedykolwiek, że poczuję się jak gwiazda rocka albo chociaż gwiazda K-POPu. A jednak!

Wychodzę z lotniska i nagle parę Koreanek wyskakuje z tłumu z długimi lunetami i ładują zdjęcia jak z karabinów maszynowych. Szelest migawek i błysk fleszy. Tak się wraca z podróży służbowej! Wypatrujcie mnie jutro na pierwszych stronach gazet!

P.S. Tuż za mną wychodziło dwóch wymuskanych Koreańczyków w ciemnych okularach... Przypadek? I think so!

Katsuo

Katsuo, czyli ryba-stek!

A robi się ją tak:

Jak mężowi opowiedziałam co jadłam na kolację to skwitował to tak: "Widzisz, w Japonii mają rybę, która wygląda jak polędwica wołowa, a w Korei mają rybę, która szcza całą powierzchnią swojego ciała". Myślę, że jest to bardzo trafne ujęcie różnic kulinarnych między Japonię a Koreą ;) Nie wracam!

Ranchi!

Ranchi czyli lunch w japońskiej wersji językowej:

Początek grudnia a w Tokyo kwiaty kwitną i słońce świeci (podczas gdy mąż mi zaraportował o śnieżycy w Seulu) przeprowadzamy się!

Zmiany, zmiany, zmiany

Pracuję już z tymi Japończykami niemal dwa lata i wydaje mi się, że zaczynam crackować ich system komunikacji.

"We made a big progress" - zaczeliśmy rozważać zrobienie pewnej zmiany, ale niczego jeszcze nie dotknęliśmy

"Thank you very much for your help" - maleńka, co Ty wiesz o naszym rynku...

"That's very interesting idea" - zapomnij

"Maybe it is possible" - wątpię

"Maybe it is not impossible" - nie ma opcji

Itd itp...

Odpaliłam sobie jakąś prezentację sprzed dwóch lat z listą moich propozycji zmian tu i ówdzie - wprowadzono do tej pory słownie zero. Nie wprowadzono też praktycznie żadnych zmian spoza tej listy.

To, że ta firma jeszcze nie upadła wynika tylko z tego, że każda japońska firma w mojej branży tak funkcjonuje. Nikt niczego nie zmienia, wszyscy mają zyski - jedni mniejsze drudzy większe i tyle. A jak zmienia to tylko o 0,05% nazywając to "drastic change".

Strach przed zmianą wynika w pewnym stopniu z szeregu kataklizmów, które mocno przeczołgały Japończyków. Jak tu cokolwiek planować, jak nie wiadomo czy nie będzie za chwilę mega trzęsienia ziemi albo bomby atomowej? 

Poza tym zmiana oznacza, że poprzedni stan był zły - czyli ktoś, kto ustanowił ten stan coś po drodze spierdolił i wprowadzając zmianę ta osoba automatycznie straci twarz.

Na ten przykład: przepchnięcie zmiany głupiej decyzji CEO sprzed 2 lat jest ultra niemożliwe. Prędzej firma pójdzie na dno niż ktoś podważy decyzję CEO. Także już się nauczyłam, że zanim zaproponuję zmianę muszę najpierw wybadać czy nie jest to w kontrze do decyzji jakiegoś ważnego Japończyka. Jeśli jest, należy odpuścić temat i tyle. Rok mi to zajęło. Drugi rok uczyłam się radzić sobie z frustracją z tym zwiazaną...

Tymczasem...

... W supermarkecie w Tokyo...

Tokyo!

Dobrze być znowu w Tokyo!

Parę fotek z trasy lotnisko-hotel.

Na zdjeciu nie widac, ale pan taksowkarz mial biale rekawiczki^^

Okazuje się, że Mitsui Ginza Hotel a Millennum Mitsui Ginza Hotel to dwa różne hotele. Także był przymusowy wieczorny spacer po Ginzie z walizka. Ale  nie narzekam - stęskniliśmy się z Tokyo trochę za sobą!

Przeklinanie

Pracując w tak międzynarodowym środowisku, lawirując między angielskim, niemieckim, francuskim, chńskim i łamanym koreańskim, orientujesz się w pewnym momencie, że przeklinać umiesz tylko po polsku. Myślę, że moi miedzynarodowi interlokutorzy znają mnie  tylko w połowie przez to, a tacy współpasażerowie na trasie Seul-Tokio to już w ogóle nie kumają o co cho, jak rozmawiam przez telefon z dobrą koleżanką po polsku.

Odczuwam ewidentną przyjemność z siarczystego przeklinania po polsku w azjatyckim miejscu publicznym. Tak, to jest coś czego mi będzie brakować po powrocie do Europy...

Milczenie jest złotem

Dziś miałam spotkanie w grupie 4 Europejczykow, 3 Koreańczykow i jednego Hindusa nt. miedzynarodowego projektu. Nie-Europejczycy nie odezwali się ani razu przez całe 2h. Przypadek? I don't think so.

Absurd tygodnia

Jesień w Korei tego roku jest zdecydowanie gorsza niż rok temu.

Taki widok jak ten mam tylko przez średnio 4 dni w tygodniu, czyli o 4 dni więcej niż w Warszawie i 3 dni mniej niż w Madrycie. Akurat dzisiaj był dzień pogody "polskiej" - czytaj deszcz, wiatr, szarówka - tylko się powiesić, ewentualnie nalać sobie whisky i usiąść przy kominku. I co Koreańczycy zrobili? Zamówili mycie okien. Dziękuję.

Ryba

Już było parę postów o targu rybnym Noryangjin w Seulu. Ale ostatnio odkryliśmy nową jakość! Wszystko dzięki mojemu szefowi Francuzowi, który polecił mi zapuścić się w drugą alejkę, gdzie sprzedają takie oto pyszności:

We Francji nie bez powodu eksponuje się tylko ogon. Po raz kolejny sprawdza się zasada, że im mniej efektownie wygląda ryba tym lepiej smakuje. A w mleku kokosowym z imbirem, czosnkiem i skórką cytrynową smakuje naprawdę wyjątkowo!

Kolejna zaleta drugiej alejki jest taka, że te wszystkie umarlaki kosztują dwa razy mniej niż te ledwo żywe ryby w akwariach w pierwszej alejce i wcale nie są specjalnie mniej świeże. Trzeba tylko sprytnie ominąć stoiska z płaszczkami emitujacymi produkty przemiany materii całą swoją powierzchnią. 

Parę fotek z tej przyjemności: